Another Me in Another World

“มึงมานี่เลย” ชายร่างใหญ่ฉุดกระชากตัวผมอย่างแรงพละกำลังของพวกมันนั้นมีมากกว่าผมทำให้ตัวผมไม่สามารถขัดขืนได้เลย “มึงชอบทำท่าทางเขม่นพวกกูนักหรอ” ชายร่างใหญ่ถือท่อเหล็กเดินตรงเข้ามาหาผมที่ถูกพลักจนล้มลงไปนอน พวกมันระดมใข้เท้าเตะไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย “โอ้ย พอแล้วหยุดเดี๋ยวนี้” ผมใช้มือป้องกันส่วนหัวเอาไว้ในขณะที่บริเวณกลางลำตัวถูกซ้อมจนระบมไปหมด ท่อเหล็กถูกฟาดเข้าใส่ท่อนแขนของผมอย่างแรง ผมร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด ท่อนแขนของผมตอนนี้หักและงอจนพับลงไปอีกทาง เมื่อไร้ซึ่งสิ่งที่สามารถป้องกันส่วนหัวไว้มันก็ถูกเปิดเป็นเป้าโล่ง “ผมไม่ได้ทำอะไร ให้พวกคุณเลย” เมื่อสิ้นสุดคำพูดของผมท่อนเหล็กถูกฟาดเข้าที่ข้างเบ้าตาขวาจนตาของผมไม่สามารถมองเห็นได้อีก “พวกกูไม่ฟังมึงหรอกเว้ย” พวกมันใช้ท่อนเหล็กฟาดเข้าใส่หัวของผมอีกครั้งอย่างแรง ภาพทุกอย่างรอบตัวเริ่มเบลอ เสียงกลายเป็นเพียงเสียงเเว่ว ความคิดเดียวที่เข้ามาภายในหัวคือนี่เราจะต้องตายที่นี่แล้วหรอเนี่ย ในตอนนั้นเองที่พวกมันทั้ง 4 คนอยู่ๆก็เริ่มมีเลือดไหลออกจากปากและตา มันเกิดอะไรขึ้นแต่ว่าช่างเถอะเราไม่ไหวแล้ว ผมที่ร่างกายบาดเจ็บอย่างรุนแรงสติก็ดับวูบลง

อ้ากกกกกกก เสียงกรีดร้องของชายทั้ง 4 ดังขึ้นแต่มันเริ่มเบาลงเพราะรูปร่างของพวกเขาซูบผอมลงไปเรื่อยๆ เลือดที่ไหลออกมาจากร่างทั้งหมดมันไหลเข้าไปในร่างของชายหนุ่มที่นอนบาดเจ็บอยู่ ชายทั้ง 4 เลือดไหลออกจนหมดร่างเหลือแต่เพียงซากมัมมี่แห้งๆบนพื้นเท่านั้น ในขณะเด็กหนุ่มที่ถูกทำร้ายเมื่อครู่บัดนี้บาดแผลบนร่างทั้งหมดของเขาถูกซ่อมแซมจนหายเป็นปลิดทิ้ง เขาลุกขึ้นยืนขึ้นมาแต่ทว่าแววตาของเขานั้นไม่เหมือนกับแววตาของมนุษย์เลยแม้แต่น้อย “สิ่งมีชีวิตพวกนี้ช่างอ่อนแอจริงๆนะ” ก่อนที่แววตาของเขาจะกลับกลายเป็นคนปกติ ผมได้สติกลัับคืนมาอีกครั้งพร้อมกับศพคนที่นอนอยู่ข้างๆ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย”